Hoewel ik het grootste deel van de 17 jaar dat ik diëten en eetbuien doorbracht, te zwaar was, was er een beetje tijd - anderhalf jaar om precies te zijn - waarin mijn gewichtsverlies mezelf tot op de botten verminderde. In die jaren was 'anorexia' nog geen begrip, maar desalniettemin was ik 82 pond - en dacht ik nog steeds dat ik dik was!
Toen ik eindelijk stopte met mezelf uit te hongeren, verdubbelde ik mijn gewicht en kwam ik in 2 maanden 80 pond aan. Het enige overgebleven kledingstuk van mijn lichaam zonder maat nul was een spijkerbroek waarin ik nu amper mijn arm kon passen. Toch heb ik die jeans 3 jaar lang voorop in mijn kast gehouden. Drie jaar van het openen van de kastdeur, het zien van mijn vorige leven, tegen mezelf schreeuwen omdat ik een walgelijke, onbeheerste loser was, en, alsof dat nog niet genoeg was, mezelf er wreed aan herinnerend dat ik nooit het gewichtsverlies zou hebben, of het leven, ik wilde.
De meeste vrouwen die ik ken hebben minstens drie 'maten' kleding in hun kast: dun, dunner en dik. Dunne kleding, degene die je 10 kilo geleden droeg, herinneren je er dagelijks aan dat als je maar wat meer je best zou doen om af te vallen en jezelf wat meer zou uithongeren, je het lichaam zou kunnen krijgen dat je wilt. Dunnere kleding, degene die je Halle Berry's lichaam moet hebben om te dragen, schreeuwen 'mislukking' naar je wanneer je ze ziet. Dikke kleding, degene die je droeg toen je 10, 20 of 50 pond zwaarder was, waarschuwen je dat je je niet moet laten meeslepen door je te goed te voelen over jezelf, want hopeloosheid ligt om de hoek. De meeste vrouwen wachten om dun te zijn om hun leven te beginnen, dus hebben ze geen kleren die ze echt leuk vinden en die bij hun huidige gewicht passen.[pagebreak]
Hier is mijn advies over kleding die je nu niet past: doe ze weg. Geef ze weg aan je vrienden, je kinderen, de daklozen, mishandelde vrouwenopvangcentra of kankerprojecten. Maak een kampvuur en verbrand ze. Pak je schaar en knip ze in stukken voor quiltstukken. Doe alles behalve ze in je kast bewaren.
En dit is waarom: het bewaren van dunne (of dunnere) kleding in je kast zal je niet helpen bij het afvallen. Het bewaren van dikke kleding in je kast zal je faalangst niet wegnemen. Ze zullen je niet inspireren, ze zullen je geen wilskracht geven, ze zullen je er niet toe aanzetten om minder te eten. Vasthouden aan dunne of dikke kleding is alsof je een krijsende stem in je kast hangt die automatisch aangaat als je de deur opent.
Een van mijn studenten, Karen, vertelde me dat ze bang was om haar dunne kleding weg te geven, omdat ze daardoor het gevoel kreeg dat ze hoop weggaf. Ja, ik zei haar, ik begrijp waarom je dat zou denken, aangezien zovelen van ons geloven dat verandering alleen plaatsvindt als we onszelf dwingen of beroven of onszelf straffen om ons anders te gedragen. Maar wat dacht je ervan om iets anders te proberen? Ik vroeg haar of ze bereid was om de kleding weg te geven die 'mislukking' naar haar schreeuwde en dan een paar heerlijke, zachte kledingstukken zou kopen waar ze van hield in haar huidige maat, ook al was het niet haar ideale of natuurlijke gewicht. Karen aarzelde eerst; ze wilde zich niet te comfortabel voelen in een lichaam dat moest afvallen. Maar omdat dunnere kleding haar niet had geholpen om de kilo's kwijt te raken, vond ze het het risico waard.
De volgende keer dat ik haar zag, had Karen een korenbloemblauwe zijden blouse aan en een zwarte bouclé-broek die naar haar vorm paste. In plaats van haar vorm te verbergen in tentjurken, had ze besloten om via haar kleding aan zichzelf bekend te maken dat ze echt een lichaam had in plaats van, in haar eigen woorden, 'een sneeuwjacht dat in mijlen en mijlen materiaal voortdrijft'. Ze zei dat het dragen van de kleding haar het gevoel gaf dat ze al het leven leidde dat ze dacht dat ze niet verdiende, tenzij ze mager was, en dat was een beetje eng. Maar ze was verrast door de resultaten. [pagebreak]
Als ze zichzelf niet uitschelde, of haar kleren niet toestond haar uit te schelden, kon ze ontspannen. Als ze zich ontspande, zei ze, was ze beter in staat om te eten als ze honger had en te stoppen als haar lichaam er genoeg van had. Waarom? Omdat ze niet meer at om de stem te onderdrukken die haar bleef vertellen wat een mislukkeling ze was.
We moeten onszelf de boodschap geven dat we medelevende, gevoelige, intelligente mensen zijn die het verdienen om met tederheid te worden behandeld, ongeacht onze lichaamslengte. We kunnen beginnen in onze kasten. We kunnen alle gemene stemmen die die kleren vertegenwoordigen weggeven, want de waarheid is dat we er al genoeg in ons hoofd hebben.
En trouwens, ik zag laatst toevallig een gouden lamé motorjas in een kringloopwinkel. Als het op kleding aankomt, is het belangrijk om te onthouden dat een beetje glitter altijd goed is.
Nieuwe huizen voor je kleding Veel kerken, ziekenhuizen, maatschappelijke organisaties en overheidsinstanties accepteren gedoneerde kleding voor de behoeftigen of voor kringloopwinkels die geld inzamelen. Om er een bij u in de buurt te vinden, raadpleegt u de lokale kranten voor kledingacties of neemt u contact op met de sociale dienst van uw provincie of de United Way. Dameskleding geschikt voor sollicitatiegesprekken kan worden gedoneerd aan Kleden voor succes , een internationale organisatie met meer dan 75 filialen die vrouwen met een laag inkomen uitrusten die op zoek zijn naar een baan.
