mikolette/Getty Images Alles wat je eet - en ruikt, aanraakt en inademt - bestaat uit chemicaliën. Vitaminen, mineralen en antioxidanten zijn chemicaliën. Dat geldt ook voor je geliefde cafeïne. Sterker nog, als je 'de chemicaliën uit je eten zou halen', zou er letterlijk niets meer over zijn.
Toch hebben veel schone eters een irrationele angst voor chemicaliën opgepikt, vooral degenen die als voedseladditieven worden gebruikt. Het is een fenomeen dat toepasselijk bekend staat als 'chemofobie', en het heeft een stel scheikundigen echt kwaad gemaakt.
Een deel van de reden waarom we geconditioneerd zijn om bang te zijn voor chemicaliën is vanwege invloedrijke bloggers zoals de Eten Babe , die het woord consequent gebruiken om gevaar en toxiciteit aan te duiden. Maar meestal, zeggen experts, zijn we bang voor chemicaliën omdat we ze niet begrijpen.
'Het is goed dat mensen naar etiketten kijken en nadenken over wat er in hun eten zit, maar dan komt de paniek omdat je niet weet wat de woorden betekenen', zegt Michelle Francl, PhD, hoogleraar scheikunde aan het Bryn Mawr College. 'Daar worden mensen nerveus van - en dat kan ik begrijpen.'
Maar zeggen dat alle chemicaliën en voedseladditieven slecht zijn, is hetzelfde als zeggen dat alle muziekvideo's net zo inferieur zijn als die van Rick Astely' Ik ga jou nooit op geven ' - het is een algemene verklaring die gewoon niet wordt ondersteund door het bewijs. (Ja, sommige stoffen) zijn de Rick Astley van de chemische wereld. Anderen zijn de Beyoncés . En sommige zijn nog steeds controversieel - de Miley , als je wilt.) Dus hoe scheid je het slechte van het goede?
Ten eerste, ga er niet vanuit dat natuurlijk beter is dan synthetisch. 'De meest giftige chemicaliën die bekend zijn, zijn natuurlijke gifstoffen en toxines', zegt Gordon Gribble, PhD, hoogleraar scheikunde aan het Dartmouth College.
Doe vervolgens een beetje onderzoek. We houden van Chemical Cuisine, een gratis database en applicatie voor de mobiele telefoon gemaakt door het Centre for Science in the Public Interest (CSPI) waarin wordt uitgelegd wat levensmiddelenadditieven doen en waar ze vandaan komen.
En tot slot, ga er niet vanuit dat een chemische stof met een lange naam automatisch ongezond is. Bewijs nodig? Hier zijn 10 eng klinkende voedseladditieven die volkomen veilig zijn.
Pyridoxine
Klinkt als een zuur dat je gezicht doet smelten, toch? Nee, alleen de officiële chemische naam van vitamine B6, een voedingsstof die nodig is om het menselijk leven in stand te houden.
Ascorbylpalmitaat
Dit is een antioxidant gemaakt van vitamine C en palmitinezuur, een natuurlijke verbinding die is afgeleid van vet. In voedingsmiddelen voorkomt het bederf, en in je lichaam wordt het gewoon in delen afgebroken. Je lichaam gebruikt de vitamine C en verbrandt of slaat de energie op die door het vet wordt geleverd.
Carboxymethylcellulose
Dit additief wordt gebruikt om de textuur van voedingsmiddelen zoals ijs, gelei en bier te verbeteren en te stabiliseren. Het is een koolhydraat dat is afgeleid van de celwanden van planten en is behandeld met azijnzuur (dat van nature voorkomt in azijn). Het belangrijkste is: je lichaam kan het niet afbreken of absorberen - het gaat er gewoon doorheen.
Castoreum
The Food Babe maakte deze chemische stof beroemd met haar video ' Eet je Bever Butt? ' Het is waar dat castoreum is afgeleid van kleine zakjes op het achterwerk van een bever, maar het is niet van de anaalklieren van de bever. Het is hoe dan ook een betwistbaar punt, omdat er slechts ongeveer 1.000 pond van het spul per jaar wordt gebruikt en het geen significant deel van onze voedselvoorziening is. Het is ook duur: volgens Francl kost de hoeveelheid castoreum die nodig is om een halve liter vanille-ijs op smaak te brengen ongeveer $ 120. Maak je geen zorgen: de kans is groot dat je geen beverkont eet.
Stearinezuur
Dit vetzuur komt van nature voor in bijna alle vetten. Het wordt ook toegevoegd aan kauwgom om bederf te voorkomen. Het is een verzadigd vet, maar de kleine hoeveelheden die als voedseladditieven worden gebruikt, verhogen het risico op hart- en vaatziekten niet.
Natamycine
Haat beschimmelde kaas? Dan ben je al dol op natamycine, een additief dat door bacteriën wordt aangemaakt en schimmelgroei in kaas tegengaat.
Siliciumdioxide (ook bekend als silica)
Deze van nature voorkomende verbinding wordt aangetroffen in planten, de aardkorst, rotsen en zand, en ons eigen lichaam. In voedsel wordt het gebruikt om aankoeken in producten zoals zout te voorkomen. De Wereldgezondheidsorganisatie achtte het tientallen jaren geleden veilig, omdat uit onderzoek blijkt dat het vrijwel geen toxische effecten heeft en snel door de nieren uit het lichaam wordt verwijderd.
ferrogluconaat
Dit wordt meestal gebruikt als de bron van ijzer in ijzersupplementen, maar je zult het af en toe zien als een kleurstof in ingeblikte zwarte olijven.
Glucono delta-lacton
Deze chemische stof wordt het meest gebruikt om de zuurgraad te verhogen of als rijsmiddel in gebakken goederen. Het maakt deel uit van een familie van additieven (waaronder gluconzuur, magenisumgluconaat, natriumgluconaat en zinkgluconaat) die de CSPI op basis van onderzoek 'vrij veilig' acht.
Oxidaan
Iemand zin in een kopje oxidaan? Dat is de officiële chemische naam voor water - je weet wel, het spul dat je moet drinken om in leven te blijven.
